Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Gıda ve Kontrol Genel Müdürlüğü tarafından Tüketicileri Bilgilendirme yönetmeliği Kılavuz’un içinde bulunan “doğal” ve aynı anlamda bulunan “natural”, “natürel” ve “tabii” terimlerinin izin verilmiş olan kullanım esasları, tüketicide sağlıklı, yapay işlem görmemiş ürün algısı yaratarak tüketiciyi nitekim kandırabilecek ve Organik Tarım açısından haksız rekabetlere yol açabileceği koşulları içermektedir.
“Türk Gıda Kodeksi Gıda Etiketleme ve Tüketicileri Bilgilendirme Yönetmeliğinin Hakkında Kılavuz’un “Belirli terimler ve ifadelerin gıda etiketlerinde kullanılmasına ilişkin özel uygulamaları ve esasları” kısmına göre “DOĞAL” terimi; tek bileşenden oluşan (Hiçbir şekilde kimyasal işleme maruz kalmamış) mikrobiyolojik, fiziksel, enzimatik işlemler dışında herhangi bir işlem görmemiş, algler, mantarlar, bitkiler, hayvanlar mikroorganizmalar veya mineral kaynaklı olan, doğal bileşenlerinde ciddi bir değişikliğe sebep olacak işlemler uygulanmamış gıdaları tanımlayabilmek için kullanılabilir. Kılavuz, pastörize süt, Siyah çay, UHT Süt ve yumurta gibi ürünlerde “doğal” teriminin kullanılması izin vermektedir.
TDK’ya göre ise “DOĞAL”; doğada bulunan, doğada rastlandığı gibi, doğaya uygun, doğa güçlerine ve kurallarına uyan, tabii, natürel, kendiliğinden oluşan, insan eli ile müdahale görmemiş, yapay karşıtı anlamlarını sunmaktadır. Tüketici algısına daha eş olan anlamlar ile ise “Endüstriyel Koşullarda Üretilmiş Hiçbir Gıdanın” doğal olması mümkün değil ve bu yönde etiketlenmş gıdalar Tüketicilerde sağlıklı, müdahale görmemiş, hatta organik veya doğal ürün algısı ve düşüncesi yaratmaktadır.
Kavramsal olarak, organik, özellikle doğal olarak yetişen gıdalarla ilgili olduğu için, gıda kalitesinin rezonans sembolü (yüksek kaliteli yiyecekler için bir tür yol) olarak kalır. Bugün, organik ürünler hala en şüpheci tüketicilere bile “daha iyi” sinyalini veriyor. Organik anlamın kalbi, tüketicilerin yasal olarak düzenlendiğini genel olarak anladıkları (diğer pek çok iddiadan farklı olarak) çiftlik düzeyinde ortaya çıkan olumsuzlukların olmadığı, doğal yetiştirme yöntemlerine ilişkin inançlarda yatmaktadır. Organik ürünler ayrıca daha dikkatli yapılan ve pozitif değerlerle daha iyi uyum gösteren yiyecekler olarak görülmekte olan bir halini korur. Organik ile kıyaslandığında doğal olan, gıdanın algılanan "gerçekliğine" ve çiftlikten sonra ne yapıldığına (veya ne yapılmamasına) odaklanan daha geniş bir terimdir. Bu ayrım, tüketicilerin organik satın alma ve kullanma konusundaki rolüne bakılmaksızın geçerlidir. Tüketiciler “doğal” yiyecekleri ve içecekleri geleneksel meslektaşlarına göre daha gerçek, basit ve bütün olarak tanımlamaktadır ve yine de, paket üzerinde doğal iddialar gördüklerinde çoğu şüphecidir ve doğrulama aramaktadırlar. Organik yiyecek ve içecek ürünleri satın alma düşünceleri, sağlık ve refahla güçlü bağları olan daha yüksek kalite arayışına sıkı sıkıya bağlı olsa da, geçmiş yıllarda gördüğümüz satın alma engellerinin çoğu günümüzün engelleri olarak devam etmektedir.
Nasıl üretilirler?
Ne yazık ki, organik üretim değerlerini çevreleyen netlik, “daha az sağlıklı” kategorilerdeki varlıkları da dahil olmak üzere, organik ürünlerin kendi yaygınlığıyla tehlikeye giriyor. Tüketiciler aynı zamanda doğal yiyecekler içerisinde daha makul bir fiyatta organik alternatifler buluyorlar. Bu nedenle, organik ürünlerin bir fiyat primini ayırt etme ve haklı çıkarma yeteneği tehdit altında olabilir. Potansiyel rüzgarlara rağmen, organik pazar için önemli bir artış var. Daha genç tüketicilerin, özellikle bin yıllıklarının , önümüzdeki yıllarda devam eden ilgiyi ve büyümeyi vurgulayan organik alıcılar olma olasılığı daha yüksektir. Bir diğer parlak nokta, perakende sektöründeki organiklerin demokratikleşmesinde yatmaktadır . Tüketiciler, geleneksel marketlerde organik yiyecek ve içecek ürünleri satın almaları ve artan organik özel markalar satın almalarıyla gösterilen, ana pazardaki perakendecileri organikleştiriyorlar.
